Znaczenie religii w życiu ludzi

Ważne jest, aby każdy miał wiarę, wiarę. Inicjację należy rozpocząć od najmłodszych lat, gdyż pozwoli to na coraz większy rozwój przez całe życie jednostki.

Człowiek jest w ciągłym rozwoju, zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychologicznym, tak też musi być w duchowym. Jeśli ważne jest dbanie o zdrowie, żywność, o zdrowe życie, konieczny jest rozwój w jednostce tego, co dotyczy duchowości, a także religijności.

Zapewnienie rozwoju religijności oznacza promowanie jakości i średniej długości życia, zwłaszcza w odniesieniu do osób starszych. Poprzez religię można poprawić wiele aspektów, takich jak tolerancja, akceptacja różnych etapów, przez które przechodzi jednostka, aby zrobić to z większą pogodą ducha.

Duchowość niekoniecznie jest związana z konkretną religią, ale ze sposobem, w jaki jednostka stara się żyć, nawiązywać kontakty, działać w rodzinie lub w społeczeństwie, starając się zapewnić sobie i otaczającym ją osobom przyjemne, zrównoważone i spokojne otoczenie, gdziekolwiek się znajduje przyjemny pobyt, relacje, wymiana doświadczeń, z przewagą przyjaźni, miłości, szacunku, czułości, dobrego humoru, solidarności, co ułatwi harmonijne współistnienie ludzi różnych wyznań.

Ponieważ człowiek jest istotą społeczną, żyjącą we wspólnocie, to doświadczenie grupowe ma tendencję do nasilania się w starszym wieku, ponieważ na tym etapie włączanie się w grupy jest coraz bardziej zachęcane do przezwyciężania strat wynikających z omawianej fazy, jak utrata małżonka, usuwanie dzieci, które założyły nowe domy, przejście na emeryturę, nieobecność innych członków rodziny. Duchowość i religijność wzmocnią te więzi.

Jakie znaczenie ma praktyka lekarska?

Przez długi czas środowisko naukowe przypisywało religijności negatywny wpływ na dobre funkcjonowanie psychiczne, szerząc przekonanie, że będzie to miało negatywny wpływ na zdrowie ludzi. Jednak z klinicznego i epidemiologicznego punktu widzenia niezaprzeczalny jest wpływ religii, religijności i duchowości na różne kwestie życia danej osoby lub społeczności, a więc także na zdrowie. Z tego powodu posiadanie wiedzy na temat tych trzech aspektów może pomóc pracownikowi służby zdrowia w lepszym zrozumieniu życia ludzi i relacji społecznych, wzmacniając budowanie dobrej relacji lekarz-pacjent.

Ale w końcu, jaka jest różnica między religią, religijnością i duchowością?

Religię można konceptualizować jako uporządkowany system, obejmujący tradycje, kulty, rytuały oraz zróżnicowane i regulowane praktyki, których celem jest promowanie większego połączenia jednostki z wyższą istotą. Dzięki tym praktykom osoba lub grupa ludzi wyznających tę samą religię ma tendencję do przestrzegania podobnych „zasad” i przekonań.

Religijność natomiast dotyczy poziomu zaangażowania religijnego i odzwierciedlenia tego zaangażowania w życiu człowieka. Można powiedzieć, że religijność to wpływ religii na codzienne życie, nawyki człowieka i jego relacje ze światem.

Wreszcie duchowość obejmuje wymiary wykraczające poza świat materialny, przenikające indywidualne pytania o cel życia, poszukiwanie związku z jego istotą, rozumienie sensu własnego życia, na przykład – i może, ale nie musi być związane z jakimś religia. Duchowość jest zwykle wolna od reguł i oparta na osobistych przekonaniach określonych przez jednostkę. Na przykład osoba może być bardzo duchowa, a nie religijna.

Wielu pacjentów wyznaje religię

Warto pamiętać, że wielu pacjentów wyznaje religię, a ich przekonania pomagają im radzić sobie z wieloma aspektami życia. Cel (biologiczny) jest ściśle powiązany z subiektywnym (psychicznym, duchowym) i może być odpowiedzialny za choroby współistniejące, przestrzeganie leków, sukces lub niepowodzenie w leczeniu. Odniesienie się do subiektywnych aspektów podczas konsultacji wiąże się również z okazaniem pacjentowi empatii i zaufania lekarza, co daje bardziej humanitarny i holistyczny pogląd.

Nie oznacza to jednak, że pracownik służby zdrowia musi zgadzać się lub przestrzegać zasad religii lub duchowości pacjenta. Ponadto wielu pracowników służby zdrowia nie czuje się przygotowanych do zajęcia się tymi subiektywnymi aspektami. Z tego powodu stworzono kwestionariusze, takie jak „ Kwestionariusz FICA ” i „ Kwestionariusz NADZIEI ”, z pytaniami, które pomagają ocenić rolę przekonań w życiu pacjenta, czy przekonania sprzyjają mu komfortowi lub stresowi i czy to przekonanie może wywierać lub nie wywierać wpływu na leczenie. Poniżej, w referencjach, masz dostęp do kwestionariuszy.

Kolejnym aspektem, który możemy wykorzystać jako pomoc w podejściu do zagadnień religijności i duchowości podczas konsultacji lekarskiej, jest tzw. radzenie sobie – co z grubsza możemy przetłumaczyć jako „radzenie sobie”. Religia lub duchowość mogą zaoferować swoim praktykującym różnorodne metody lub strategie radzenia sobie z niekorzystnymi sytuacjami, a rodzaje radzenia sobie można podzielić na pozytywne i negatywne.

Aspekty pozytywnego radzenia sobie mają tendencję do wykazywania bardziej pozytywnego nastawienia ze strony pacjenta, co wiąże się z lepszym podporządkowaniem się pacjenta, większym komfortem w obliczu przeciwności i lepszym aspektem zdrowia psychicznego.

Na koniec podkreśla się, jak ważne jest zajęcie się aspektami wykraczającymi poza cele podczas konsultacji, ponieważ może to ułatwić opiekę medyczną, a także przynieść korzyści relacji lekarz-pacjent. W tym celu pracownik służby zdrowia nie musi posiadać dogłębnej wiedzy na temat różnych przekonań i religii, być w stanie korzystać z narzędzi ułatwiających podejście do tematu, – oprócz unikania błędnych podejść lub osądów na temat przekonań pacjenta. To znaczy, co tu zawsze dominuje, to zawsze zdrowy rozsądek i humanizowana postawa tych, którzy opiekują się ludnością. Teraz tutaj naciśnij po więcej info.